Dankzij snel handelen van de Vereniging voor Podiumtechnologie konden de in oktober 1992 in Stockholm gestarte werkzaamheden aan de revisie van het theatertechnisch woordenboek Theatre Words (zie Zichtlijnen 26, december 1992) worden voortgezet in Amsterdam van 27 tot en met 31 januari jl.
Hierdoor werd de kans dat de nieuwe versie van het boekje nog dit jaar op de markt komt aanzienlijk vergroot. Hieronder een kort verslag van deze bezigheden.
Tijdnood
Zoals in het vorige nummer van Zichtlijnen te lezen valt, kwam de Publicatiecommissie van de OISTAT in Stockholm bij de revisie van Theatre Words (TW) in vier dagen tijd niet verder dan woord nummer 770, van de 1010. Hierbij niet meegerekend de honderden nieuwe woorden die van alle kanten waren aangeleverd. En streep door de rekening dus, want het streven was de nieuwe versie nog in 1993 te publiceren.
Op de voorlaatste dag, toen duidelijk werd dat het einddoel bij lange na niet gehaald zou worden, keken de aanwezige commissieleden elkaar dan ook vertwijfeld aan. Hoe nu verder? De vaart zat erin, het was na een dag duidelijk hoe men door de woordenlijst heen diende te fietsen, maar er was eenvoudigweg niet genoeg tijd.
Geen van de deelnemers kon op eigen houtje aanbieden op korte termijn in zijn of haar land een vervolgsessie te organiseren. Om de kosten van zo’n sessie al van meet af aan tot een minimum terug te brengen, werd besloten de samenstelling van de commissie voor de volgende bijeenkomst te beperken tot acht personen, die dan de belangrijkste talen zouden vertegenwoordigen, inclusief die van het gastland. Schrijver dezes waagde een gok en zette per fax het secretariaat van de Vereniging onder druk, dat hier zowaar na enige tijd onder bezweek. Dit leverde tenslotte een tegengestelde druk op in de richting van de commissie om voor de Nederlandse lijst wel degelijk ruimte op te nemen in het boekje. Hetgeen geschiedde.
Vertegenwoordiging
Uiteindelijk bestond de commissie die in Amsterdam het karwei kwam klaren uit tien personen (twee op eigen kosten, dat wel). De samenstelling van deze groep was eigenlijk gunstiger dan die van Stockholm. Nu waren ook Spaans, Italiaans en Frans behoorlijk vertegenwoordigd. Italiaans en Frans weliswaar door tweetalige Zwitsers, maar toch.
E volgende personen namen deel aan de Amsterdamse zittingen: Eric Fielding (VS), Peter McKinnon (Canada), Olle Söderberg, Kurt Blomquist, Karl-Gunnar Frisell (Zweden), John Faulkner (Engeland), Ricardo Cruz (Chili), Helmut Grosser (Duitsland), Florian Kradolfer, Jean-Pierre Vuilleumier (Zwitserland), Louis Janssen, Paul Anderssen, Guido Canfyn (België) en Ed Beentjes vormden tezamen afwisselend de Nederlandstalige delegatie.
Huiswerk
Een zeer straf vergadertempo in een overwegend saaie omgeving (Muziektheater) leverde na drie dagen het gewenste resultaat op: op het einde van de middag van de laatste dag waren alle hindernissen – zoals gepland – genomen. Alle woorden, ook de nieuwe, waren gewikt en gewogen, en wel of niet goed bevonden.
Overigens betekent dit voor de deelnemers niet dat men nu klaar is. Het huiswerk dat iedereen mee kreeg bestaat eruit, dat men de woorden die uiteindelijk in het boekje zullen staan thuis nog eens op een rij zet en voorziet van een adequate vertaling (vanuit het Engels, dat als uitgangspunt diende). Tijdens de vergaderingen werd immers alleen maar besloten of een woord wel of niet moest worden gehandhaafd. Aan de vertaling in de specifieke talen werd nauwelijks een woord gewijd, tenzij dit voor een beter begrip van een woord noodzakelijk was.
Zweden
Op de schouders van de Zweden rus nu de zware taak al deze vertalingen te verwerken, er nieuwe tekeningen bij te maken, en hier een publicatie van te maken. Maar gecompliceerder is nog de opgave gefinancierd te krijgen. Zeer waarschijnlijk zal een forse bijdrage van het bedrijfsleven nodig zijn om dit rond te krijgen. De verwachting is echter dat door een creatieve aanpak de interesse van een aantal internationaal opererende firma’s gewekt moet kunnen worden.
Een andere klus die de Zweden op zich genomen hebben is het uitbrengen van TW op schijf. Dit tamelijk ambitieuze project is in Amsterdam, vanwege tijdgebrek, nauwelijks ter sprake gekomen. Een begin is hiermee al gemaakt, maar een en ander lijkt zich nog steeds in een experimenteel stadium te bevinden. Dit wordt vooral veroorzaakt door de vraag hoe men de tekeningen op schijf verwerkt. In ieder geval zal de eerste versie alleen voor Macintosh-gebruikers bestemd zijn. De kans dat tegen de tijd dat deze versie beschikbaar komt het onderscheid tussen Macintosh en MS-DOS grotendeels is opgeheven is evenwel niet ondenkbaar. Deze schijfversie van TW zal nog wel een jaar of twee op zich laten wachten.
Ontvangst
Omdat deze bijeenkomst van de Publicatiecommissie hoofdzakelijk in het teken stond van de absolute noodzaak TW af te krijgen én omdat de financiële middelen beperkt waren, zijn de gebruikelijke toeters en bellen die een bezoek van een OISTAT-commissie aan een land omgeven in dit geval, op een enkele uitzondering na, achterwege gelaten.
Op de aankomstdag, woensdag 27 januari, werden de buitenlandse gasten ’s avonds ontvangen door de leden van de Nederlandse sectie van de OISTAT in het Muziektheater. Mark den Hertog, voorzitter van de Vereniging, heette namens de Vereniging de gasten van harte welkom en stak iedereen een hart onder de riem met betrekking tot het werk dat hen in de daaropvolgende dagen te wachten stond. Vervolgens maakten alle aanwezigen dankbaar gebruik van de gelegenheid kennis met elkaar te maken.
Onno Greiner, als architect verantwoordelijk voor de verbouwing van Koninklijk Theater Carré, gaf op vrijdag 29 januari ’s ochtends voor de commissieleden een uitgebreid exposé over zijn verbouwingsplannen, de problemen waarmee hij zich geconfronteerd zag en de oplossingen die hi daarop gevonden had. Men bracht een bezoek aan de bouwput, alsook aan de zal, waar, zoals bekend, de voorstellingen van Cats gewoon doorgaan. Deze aanpak – een zo ingrijpende verbouwing, waarbij gelijktijdig een voorstelling plaats kan vinden – wekte bij de meeste buitenlandse gasten diepe bewondering. Niet voor niets besteedt de Bühnentechnische Rundschau in het februarinummer aandacht aan deze opmerkelijke renovatie (zie ook deze aflevering van ‘Zusterbladen’).
Op de zaterdagavond werd deze intensieve werkbijeenkomst afgesloten met een gezamenlijk diner. Vooral de mensen die zowel in Stockholm als in Amsterdam aan deze revisie gewerkt hadden, waren blij dat het erop zat. Wat voor werk doe jij? Nummer 481. Even opzoeken.
Bedankt, binnen enkele minuten ontvangt je een e-mail van ons met daarin een persoonlijke link. Klik op de link om een nieuw wachtwoord op te geven.
