We dachten dat het met de opleiding aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK) en de overdracht van de SOTT aan het Grafisch Onderwijs Centrum wel gereld was met de scholing op het gebied van theatertechniek. Opeens blijkt er toch grote onrust te heersen.
Er komen diverse opleidingen bij en dat kan over een aantal jaren zorgen voor een onoverzichtelijke arbeidsmarkt. Dat is nog tot daar aan toe. Als we volgens de Van der Ploeg-doctrine gaan werken wordt dat een kwestie van vraag en aanbod. Tegen die tijd hebben we die mechanismen allang onder controle.
Een belangrijker, inhoudelijke kwestie wordt de afstemming van de eindtermen bij al die opleidingen. In gewoon Nederlands gezegd: waar worden al die studenten precies voor opgeleid en wat kunnen ze na al die jaren studie? Dat was redelijk duidelijk onder de SOTT en wordt ook helder in het artikel van Renate Meijer over de afstudeerders aan de HBO-opleiding Theatertechniek van de AHK. Wat zorgen baart is dat – als het scenario klopt dat Jeroen de Leeuw in zijn ingezonden stuk over wildgroei in opleidingen schetst – de kans niet gering is dat door te beperkte lesmiddelen en te dure practica in theaters er toch weer volstrekt eigen eindtermen ontwikkeld gaan worden.
En als die afstemming zo moeilijk is, is het dan wel mogelijk dat het vakgebied zich op hoog niveau nieuwe technologische ontwikkelingen eigen maakt? Zou er bijvoorbeeld bij de ontwikkeling van show control een zekere mate van standaardisatie kunnen ontstaan? Rinus Bakker pleit daar zeer terecht voor in een van de drie artikelen over show control, maar hij heeft z’n twijfels. Dat afstemming noodzakelijk is om show control te kunnen laten functioneren, spreekt ook uit de artikelen van Michiel van der Zijde en Reind Brackman. Uit alle drie deze artikelen zou men kunnen opmaken dat niet de strakste overgang, de herhaalbaarheid van een voorstelling of de grootste hoeveelheid aan het systeem gekoppelde disciplines of de besparing van arbeidskrachten het uitgangspunt moet zijn bij het bedenken van de meest ideale situatie. Net als vaak het onderwerp van het theater zelf, zal de ontwikkeling mede bepaald worden door wat er mis kan gaan, door het menselijk falen. En allereerst door de lumineuze ideeën van theatermakers, ontwerpers en technici die de noodzaak aangeven van een nieuw systeem.
Tot slot wil ik Michiel van der Zijde bedanken voor het initiatief dat hij heeft genomen voor de artikelen over show control in dit nummer. De redactie houdt zich van harte aanbevolen voor dergelijke initiatieven.
Bedankt, binnen enkele minuten ontvangt je een e-mail van ons met daarin een persoonlijke link. Klik op de link om een nieuw wachtwoord op te geven.
